versus

mijn hart racet als de trein de ik berijd.
mijn hart racet terwijl ik denk, ik hoor, ik voel.
mijn hart racet terwijl ik spreek, ik luister, ik doe.
mijn hart racet, maar waar racet het naartoe?

waardeer het moois in het leven

je ogen zo diep als de nacht
je lippen zo zacht als de wolken
je haren als herfstbladeren
je lach als regendruppels op mijn gezicht

je kippenvel als ik je streel
je korte adem als ik je kus
je warmte als ik je tegen me aan druk
je blik als ik zeg dat ik van je houd

vannacht zijn wij samen
zoals alleen wij samen kunnen zijn

Woorden

Ik raak los van de wereld,
wanneer zij in mijn oor fluistert.
Woorden van liefde. Woorden van geluk

Ik raak los van de wereld
en drijf naar haar.
Naar haar armen. In haar armen.

Haar woorden, als een sluier,
beschermen mij van de kou,
de pijn en het verdriet.

Haar woorden, als een sluier,
om mij heen, over mij heen.

Onze harten samen kloppend,
samen als wij in elkaars armen liggen
en in slaap vallen.

(on)beantwoord

Haar hart van hem,
zijn hart van haar,
maar hun handen niet samen.

Blikken die elkaar ontmoeten,
harten die elkaar raken,
gevoelens die elkaar snijden.

Ze mag niet toegeven,
aan die gevoelens die ze voelt.
Want zijn hart zal breken
en dat van haar daarbij.

Ooit kon ze lief hebben
en vast houden wat ze had,
maar die tijden zijn lang geleden
en haast vergeten in haar hart.

In hem heeft ze gevonden,
wat ze lang verloren was.
Maar het vasthouden wil niet lukken,
vanwege de leegte die blijven zal.

chasing shadows

ik realiseerde mij een paar dagen terug dat ik altijd mijn uiterlijk heb vergeleken met mijn schaduw...
als mijn silhouet er niet goed uit zag, voelde ik me niet goed over mijn uiterlijk,
zag hij er wel goed uit, dan voelde ik me dus wel goed...
ik moet eerlijk zijn met mezelf en zeggen dat dit waarschijnlijk wel een van de vreemdste maatstaven is die ik ooit gehoord heb.

ook viel mij op dat de laatste tijd, hoe ik ook naar mijn schaduw kijk, ik er tevreden over ben...

dus ben ik nou gelukkig met wie ik ben, of is dat maar tijdelijk?

such a long and lonely time...

Rust zacht Simon
RIP the little one eyed red cat

installation nearing completion, please do not shut down your computer

men zegt dat je brein als een supercomputer is...
als dit waar is staat er bij mij nu op de monitor "installeren van "volwassenheid", schakel uw pc niet uit." en daar onder dan zo'n balkje die nu ongeveer op 65% zal staan.

tijdens het voor de eerste keer in zeker 3 jaar goed opruimen en poetsen van mijn kamer heb ik de laatste restanten van een van mijn exen uit mijn kamer verwijderd en de foto's (lekker cliché) verbrand (daarbij tevens mijn vinger)
dit is voor mij een GIGANTISCHE stap, want ik ben nooit iemand geweest die spullen weg kon gooien en zeker niet als er echt een herinnering aan zat...

misschien net zo belangrijk voor mij is dat ik de foto's van m'n eerste vriendin weer gevonden heb (het was een erg serieuze relatie voor twee 15 jarigen hoor!)
op een gegeven moment vond ik een bepaalde foto, die op weg naar Oostenrijk genomen is toen ik met haar en d'r vader op wintersport vakantie ben geweest, en bedacht me dat dat (in het geheel bekeken) misschien wel de gelukkigste relatie van m'n leven is, tot nu toe.

vroeger zou ik hier droevig van zijn geworden en me een paar uur hebben verstopt op mijn kamer terwijl ik naar de foto staarde en terug verlangde naar die tijd.
Maar deze keer was het anders...
het enige dat er door mijn hoofd ging was: ik hoop dat ik dat gevoel van geluk ooit weer zal bereiken...

vannacht hef ik mijn glas (cola) niet om mezelf rustig te houden, maar op mijn toekomst.
ik kan me moeilijk voorstellen dat het zwaarder wordt dan het begin van dit jaar, dus ik sta er met een glimlach op te wachten.

(zonne)schijn

De zon scheen door de bladeren, in mijn gezicht
en ik verloor de macht over het stuur.
De rem is defect en de airbag is niet aanwezig.

Het warme zonlicht beschijnt mij terwijl ik het eind van de weg nader.
Zal het licht me vangen, of zal ik eindigen op de bodem van dit ravijn?

Tijd zal het leren, maar het heeft al veel tijd gekost.

slaap dronken

mijn nieuwe dag nacht ritme botst met dat van m'n ouders
en ze hebben besloten mij zo snel mogelijk naar die van hen te krijgen...
4 uur slapen, wakker worden met geschreeuw, ontbijten met een glas cola en een banaan en vervolgens de boel gaan poetsen.
volgens mij heb ik niets aan de plannen die ik vandaag gemaakt heb...

misschien toch maar minder contact zoeken met mensen in andere tijdzones...

blog

ik heb zin om iets te schrijven en het vervolgens op m'n blog te plaatsen!
wist ik nou maar wat...

hmm...

nja...

sinds m'n laatste blog:
ben ik gedumpt, met de zelfde reden waarmee ik enkele maanden eerder ben afgewezen...
heb ik een snor laten staan...
heb ik een baan gevonden...
ben ik afgewezen voor de opleiding die ik al 2 jaar terug heb gepland, met een reden waarin duo zichzelf tegenspreekt...
heb ik me maar aangemeld voor de opleiding pedagogiek, omdat de moeder van Jorrik me dit aanraadde...
ben ik bijna opgelicht voor €130,- (gelukkig was Ruben wat oplettender dan ik)...
en heb ik me zo erg verveeld dat ik oude hobby's ben gaan oppakken...

maar al met al, ben ik best gelukkig :)

ik verheug me op de vakantie(s?) =D

verdwenen

Verdwenen uit het leven,
verdwenen uit de dagen,
verdwenen van de grond.

Ons paradijs ingeruild,
voor dat van jou.

Nooit meer zal ik met je lachen,
nooit meer met je huilen.
Nooit meer zal ik je aanraken,
nooit meer je vasthouden.

Het verlies nog in mijn hart,
de woorden nog op mijn lippen.

Verdwenen uit het leven,
verdwenen uit de dagen,
verdwenen van de grond,
maar nooit verdwenen uit mijn hart






R.I.P Jorrik Krüger

mini

mijn hart in mijn keel,
mijn hart in jou handen.
heb mij lief, zoals ik dat niet heb
en ik al jou lief hebben zoals jij dat niet hebt.
zijn wij een parabool,
of een rechte lijn?
als je van plan bent mijn leven zo abrupt te verlaten,
als je hem bent binnen gekomen,
dan hoop ik dat het nog even duurt
en ik je met het zelfde gezicht kan aankijken,
als de eerste keer.
neem mijn liefde,
neem mijn hart,
maar vooral:
neem mij, zoals ik ben.

irony much?

Goed zo BP...

to the light

I'm taking a break because I'm losing it again
And I wanna relate without you thinking I'm insane.
Oh, it's the same another train. Just sitting around with record in my brain.

You could have everything you wanted
But you would still be wanting more.
Cos the sun is always in your eyes.
You search for stillness on a rock. Thats spinning round and round and you're surprised.

Take a break from all i know
Just sit back and let it flow.
Then I find I've broken through.
To the light again.

Everytime I find I'm thinking about the things I wanna.
That is the time I have nothing to sing.
And everytime I find i'm thinking about things that don't matter.
That is the time I see everything.

I want to know lord why it's got to be so hard.
I want to know lord why it's got to be so hard.
I feel like a muppet with a drunken puppeteer but I'll survive.
I will survive.

Take a break from all I know
Just sit back and let it flow.
Then I find I've broken through.
To the light again.
To the light again.

Take a break from all I know.
Just sit back and let it flow.
Then I find I've broken through.
To the light again.

Olievlek Golf van Mexico

IN RESPONSE TO THE OIL SPILL IN THE GULF OF MEXICO
-FOR IMMEDIATE RELEASE-

www.thezeitgeistmovement.com >>>(Venus, Florida- May 12rd, 2010)

On the Gulf Coast of the United States the
shock is now setting in for millions of American citizens as we now realize
the true extent of the damage caused by our desire for obsolete and
dangerous fossil fuels, and our perpetuation of an outdated monetary world
society, where the bottom line has always been profit at all costs, be it
human or environmental. It is time for a viable solution to deal with a
system hardwired for self destruction.

It is with that very unfortunate introduction that we, The Zeitgeist
Movement, now must enter the international conversation to express the need
for true change. That word is not some jingoist slogan devised by a focus
group, but the evident desire of the public for a meaningful transition out
of the destructive legacy, the burden of our past mistakes as a maturing
civilization. We only have one Earth; there is no reset button here.

We must break out of our established ideologies that have prevented
progress. Ending the political duality, economic stratification and false
divisions is key to overcoming our apparent historical bondage that says
the future we were promised must remain an elusive dream. We must now
rethink our society and outgrow those parts of it that serve to paralyze
us.

As of Friday, April 30th it was reported by CBS News (US) that the spill
had spread to cover 2,100 square miles and was still spilling at a rate up
to 5,000 barrels (210,000 gallons) a day. As of today, there has been no
progress in stopping this catastrophe. This did not have to happen. It
happened because we continue to use an obsolete technology for the sake of
maintaining a profitable establishment. An establishment that perpetuates
vast inequality in its wages to its employees versus its core owners,
destroys fragile and vital eco-systems, and pollutes our air.

It is time for real change, not empty promises. No amount of socialism or
free market ideology will save us from ourselves, there needs to be a
fundamental re-write of what we think we know, to achieve a sustainable
human enterprise.

Our generation has stood and watched as our planet has been raped and
pillaged, yet we do nothing. Our generation has stood and watched as our
government bailed out the very people who created this economic crisis, yet
we do nothing. Our generation has stood and watched as our rights have been
stripped away from us, and yet we do nothing. Our generation has stood and
watched as we have been handed the problems of the countless generations
before it, and we are preparing to do the same to the next generation, and
we do nothing.

Let us be the first generation to hand solutions to our children and our
children’s children. But we can’t do it alone. Let us break down the
barriers we have created amongst ourselves. We need all of you, every last
one, to say enough is enough in one voice. Not as Americans or Russians,
Christians or Muslims, but as fathers, mothers, brothers and sisters. Let
us destroy the lines between us and work to create a world where our
children are truly safe and free. Let us create a world where we can tell
our children that they can be and do whatever their heart desires, and know
deep inside us we are telling them the truth. Let our generation be the
one.

We have the tools, we have the knowledge, we have the technology. It is
time we make the transition to a world, an economy, and a future we all
deserve regardless of geographic location or economic disposition. As long
as we rely on legacy systems defined in a 19th century mentality all we
will do is spin our wheels while a parade of economic and ecologic
disasters visits us again and again. It is time to pull the plug on this
charade because as you will find out, there is a better way.

We, the Zeitgeist Movement representatives, reach out to you so that we can
all work together to do what must be done. Every man, woman and child has a
voice, but together we can create one voice so deafening that no one will
have a choice but to listen. But it requires you. It requires you put away
preconceived notions you have been told about “the way things are” as
if it is the only way, because it's not! Our way of thinking will no longer
sustain us. We can either remain in the house of cards we have built and
watch it collapse all around us, or we can, through the best our society
has to offer, begin to construct a stable mature and thriving society so
that the Gulf Coast Oil Spill, the Exxon Valdez and many others are nothing
more then an embarrassing footnote in history.

The choice is yours.
www.thezeitgeistmovement.com

kant en klaar maaltijd

als zij lachen, lacht zij ook.
als zij huilen, huilt zij ook.
ze weet niet waarom ze het doet,
maar zo schijnt het te moeten.

een blik gevoelens
en een masker van steen.

vergeten

vergeten tijden
op vergeten locaties
met vergeten mensen
en vergeten spullen.

de tijd loopt onder me door
en de wind waait over me heen.

het leven loopt langs me af
maar jij houdt mijn hand vast.

met moeite herinner ik me
de lessen die ik heb geleerd

maar vergeten zullen ze nooit zijn.

hoera voor insomnia!

vannacht heb ik:
-the butterfly effect 2 gekeken en ben ik er achter gekomen dat het een behoorlijke slechte film is.
-wat gelezen over the butterfly effect 3 en ben ik er achter gekomen dat deze nog slechter schijnt te zijn.
-naar een nieuwe telefoon gezocht terwijl ik nog een fatsoenlijke heb
-naar een nieuwe mp4 speler gezocht terwijl de mijne nog super is.
-geleerd hoe tunnels gemaakt worden.
-geleerd hoe thee gemaakt wordt.
-geleerd hoe mountainbikes gemaakt worden.
-4 afleveringen van house gekeken.
-geleerd dat je waanbeelden kunt krijgen van herpes.
-geleerd dat herpes tumoren laat krimpen en zo je leven met enkele maanden kan verlengen.
-geleerd dat je ziek kunt worden van contact met duiven poep. (ook al is dat best logisch)
-geleerd dat er parasieten bestaan die mensen en duiven wel treffen, maar ratten niet en die niet opduiken in normale tests.
-geleerd dat er een ziekte bestaat die je maagwand zo aantast dat je bepaalde belangrijke vitamines niet meer opneemt en hierdoor zo gek kunt worden dat je je eigen kind probeert te doden.
-een hoofdstuk van m'n nieuwe boek gelezen.
en toch op om 12 uur xD

anatomie van een verliefd persoon

M'n hart zit in m'n keel.
M'n hoofd zit in de wolken.
M'n ogen moeten gecontroleerd worden, want overal zie ik jou.
Volgens mij is er iets mis...

Damn you doorbell! Damn you!

RRRRRIIIINNNNGGGG!
De deurbel!
Ik wordt zo vaak wakker van de bel, terwijl hij geen geluid maakt, dat ik tegenwoordig eerst luister naar wat de honden doen voordat ik reageer.
In dit geval deed een hond niet anders dan wat hij zou doen als er een andere hond langs liep, dus ik ging er van uit dat het niets was.
RRRRRRIIIIINNNNNNNNNGGGGGGGG!
"Oh, dus hij gaat wel echt!" Denkt Daan terwijl hij met hoge snelheid en broek in hand door de gangen scheurt.
Met hart in keel en broek om benen, trek ik het gordijn aan de kant om weer niemand te zien.
"Zucht, maar ik ben al op, dus ik kan net zo goed even naar het toilet gaan."
RRRRRIIIIINNNNNGGGGG!
Net op tijd klaar op het toilet!
Ik ren naar de deur, schop de hond aan de kant, trek de deur open.
"Goeie morgen meneer, ik ben van TNT post. Kunt u dit even ondertekenen?"
Ik zet mijn krabbeltje, neem de brief aan en wuif de TNT man vaarwel.
Eenmaal tot rust gekomen, maak ik uit nieuwsgierigheid toch maar die brief open.
EEN AANMANING!
DAAR BEN IK ZO RUW VOOR UIT MIJN BED GESLEURD!
mijn ochtend was zo rot, dat ik dit niet eens goed op papier krijg...
en hoe was jou ochtend?

vannacht.

Vannacht heb ik gedroomd dat ik niet meer was.
Ik droomde dat ik op de fiets werd geschept door een auto, voor mij een heel realistische dood, en dat ik het niet overleefde.
Ik stierf ter plekke, en liep rustig terug naar huis. Eenmaal thuis, vertelde ik mijn ouders dat ik niet meer was.
Teleurgesteld gingen mijn ouders afscheid nemen van mijn lichaam en lieten mij alleen thuis.
Langzaam kwamen familie, vrienden en bekenden thuis het condoleance register ondertekenen, dat er blijkbaar is neergelegd toen mijn ouders weg gingen.
Een voor een schreven mensen wat in het boek en liepen langs of door mij, want ik was slechts een geest. Enkelen stopten, merkten mij op, schudden mijn hand en wensten mij succes.
Niemand huilde, maar iedereen leek het vervelend te vinden.
Ik vond het ook niet raar dat niemand huilde, het was de normaalste zaak van de wereld. Niemand huilt op iemands begrafenis.

Op dit moment kwam mijn moeder binnen en vertelde mij dat als ik me afvroeg wat dat geluid op de achtergrond was, ik best even wakker mocht worden en de wekker uit mocht zetten.
Ik sloeg op de wekker en sloot mijn ogen.

Vreemd genoeg ging de droom verder. Iets dat me normaal nooit gebeurt.
Nadat het register getekend was, bleef iedereen nog even hangen voor de koffie en het gebak.
nog even heb ik met mijn geliefde kunnen praten.

hier werd ik opnieuw wakker, maar ik wilde er zelf even een einde aan bedenken, dus hier komt het:

Rustig, nam ik afscheid van de aanwezigen, wenste ik ze succes in de rest van hun leven en nog een fijne avond verder.
rustig spreidde ik mijn vleugels en vloog weg van het bezoek, weg van het huis, weg van de wijk, mijn geboorteplaats, Limburg, Nederland en uiteindelijk weg van de wereld en in het licht.



ik hoop dat ik me morgen niet herinner wat ik dadelijk ga dromen.

waarom?

het is me weer eens gelukt.
ik heb weer eens een rot bui en dat heb ik alleen aan mezelf te danken.
ik kon me weer eens niet inhouden en heb gedaan wat ik wist dat ik niet moest doen.
ik heb zojuist in 10 minuten m'n hele zelfvertrouwen weer aan gort getrokken.
de tranen staan weer in m'n ogen, de pijn weer in m'n hart.
waarom trek ik altijd mezelf over mijn breekpunt?

ik?

heb je het over mij?
oh nee hoor!

ongesproken woorden

ongesproken woorden in mijn hoofd
ongesproken woorden in mijn mond
ongesproken woorden in jouw ogen
ongesproken woorden in jouw lach

ongesproken woorden als je me knuffelt
ongesproken woorden als je me aait
ongesproken woorden als ik je aankijk
ongesproken woorden als ik je spreek

ongesproken woorden als we lopen
ongesproken woorden als we lachen
ongesproken woorden als we praten
ongesproken woorden als we dansen

ongesproken woorden van pijn
ongesproken woorden van verdriet
ongesproken woorden van liefde
ongesproken woorden van geluk

ik houd van jou
ongesproken woorden nu geschreven.

vaarwel

Ik zeg altijd dat ik Nederlands een van de smerigste talen ter wereld vind.
Als ik Nederlands zou vergelijken met een voorwerp, dan was het oude ketting olie.
Maar Nederlands heeft ook best mooie woorden.
Een van deze woorden vind ik vaarwel.
Vaarwel klinkt heel diep en donker, maar betekend niets meer dan rij veilig.
Vaarwel is een erg geladen woord.
Het is een woord dat je niet gebruikt bij iemand die je binnenkort nog zult spreken.
Vaarwel is het woord voor verloren liefdes en doden.
Vaarwel is een van de weinige woorden die de Nederlandse taal opfleuren.

Vaarwel, wat moest ik zonder je?

¬¬'

ik heb hoofdpijn

you

I want you to want me
I need you to need me
I'd love you to love me
I'm beggin' you to beg me
I'll shine up my old brown shoes
I'll put on a brand new shirt
I'll come home early from work
If you say that you love me

fantoompijn

bloemblaadjes moet ik vergeten,
zonnestralen moet ik laten gaan
en de lichtgevende moet ik laten rusten.

mijn hoofd te moe om te denken,
mijn ogen te moe om te zien,
mijn benen te moe om te lopen,
maar mijn hart heeft energie genoeg.

samen lopend hand, hand in hand.
samen zingend, heel frappant.
samen knielen naar de maan.
samen tegen de storm in staan.

we spelen verstoppertje, maar weten niet meer wie er moet zoeken.

third time's a charm

You gave me a heart,
then you tore it down.

I rebuilt the heart
and now you have torn it down again.

You don't see the games you play with my head,
but I can't see anything else.

spontaniteit ftw

Zo'n 5-6 jaar terug zijn mijn ouders op visite gegaan bij familie.
Op de terugweg belde ze mij om me te vragen of ik even een mandje uit de kelder wilde halen omdat ze twee katjes mee hadden genomen.
Zo'n 3-4 jaar terug zijn mijn ouders bloemen gaan halen.
Op de terugweg belde ze mij om me te vragen of ik even naar de garage wilde komen omdat ze een nieuwe auto hadden gekocht.
Gister, op mijn 18e verjaardag, zijn mijn ouders boodschappen gaan doen.
op de terugweg belde ze mij dat ze, omdat ze toch al in het gemeentehuis waren, na 23 jaar samen te zijn, zijn getrouwd.

Ik applaudisseer voor de spontaniteit van mijn ouders en feliciteer ze in hun huwelijk.
Ik hoop alleen dat de stijgende lijn in hun spontaniteit niet gaat lijden tot een weeshuis of zo...

Bloemblad

Als het oog van de hemel kijkt de maan op mij neer, terwijl ik tuimel over de, nu licht gevende, grassprietjes.
Met mijn oren gesloten en mijn mond ver open lijkt de tijd om mij heen te bewegen als water om een kei in een rivier.
Oh wat zou ik graag mijn neus zo groot kunnen maken als het gevoel van je vingertopjes over schuurpapier.
De naam staat vast, maar de rest niet.
En hoe gaat dat tegenwoordig bij jou?

zonnestraal

jouw woorden door mijn hoofd
jouw kus door mijn hart
jouw vingers door mijn ziel

jij bent het gewicht dat mij laat zinken
en de hand die mij naar het oppervlak trekt

jij bent het puntje licht in mijn donkere tunnel
en de schaduw in mijn witte kamer

mijn hart ligt in jouw handen
maar jij ziet het niet

to twit or not to twit

twit, twit·ted, twit·ting, noun
–verb (used with object)

1.
to taunt, tease, ridicule, etc., with reference to anything embarrassing; gibe at.

2.
to reproach or upbraid.
–noun

3.
an act of twitting.

4.
a derisive reproach; taunt; gibe.




dus op twitter is het juist de bedoeling dat je mensen uit scheld?

=3D

Mijn vader heeft een snor!














denk ik...

Kei gaaf!

Vanaf vandaag ben ik een steen.
Dat lijkt me zo'n geweldig leven.
De hele dag lekker liggen.

Soms loopt er iemand over je heen,
maar dat doet toch geen pijn!
Soms gaat het regenen,
maar je kan toch niet verkouden worden!
Soms plast er iemand over je heen
en dan kan je hem lekker uitlachen om z'n kleine piemeltje,
want vies wordt een steen er niet van!

Dan luister ik de hele dag naar "De Rollende Stenen"
en ga ik flirten met andere stenen!
Af en toe maak ik eens een babbeltje met de pissebed die zijn huisje onder mij heeft gemaakt,
of met de spin die over me heen kruipt.
Maar het liefst slaap ik!

Welterusten mensen!
Pas op dat jullie niet jullie tenen breken door mij!

morgen

Morgen is voor mij een belangrijke dag.
Morgen wordt ook een rare dag voor mij.
Morgen wordt ik gemaakt of gesloopt,
wat eigenlijk elkaar tegenspreekt,
want ik kan niet gesloopt worden als ik er niet ben,
maar dat heeft er allemaal even helemaal niets mee te maken.

Morgen wordt mooi, of morgen wordt lelijk,
zoals elke morgen, maar morgen is het erger.

Morgen wordt het duidelijk.
Morgen lees ik deze blog en denk ik:
waar maakte ik me zorgen om?
of:
waar hoopte ik op?
in ieder geval:
wat een rare blog...

Morgen schrijf ik misschien weer beter.
Morgen heb ik waarschijnlijk inspiratie!

Morgen...



sorry... zelfs ik kan soms de verleiding mezelf voor schut te zetten niet weerstaan xD

Farewell

Mijn oude vriend, het ga je goed.
Ik hoop dat je nu weet dat ik je miste
zoals ik heb gehoord dat je mij miste.

Vandaag is het 33 dagen geleden dat jij bent gesprongen.
Twee straten van mijn huis af.
En nog hoor ik steeds weer die stem in mijn hoofd zeggen:
"als je nou niet zo koppig was geweest en gewoon had geprobeerd de problemen bij te leggen, was het misschien helemaal niet gebeurd!"
ook al weet ik dat er 2 koppige mensen waren...

Jorrik, mijn oude vriend, het ga je goed.
Ik zal de rest van m'n leven wachtten op het Jamaicaantje,
dat de wereld zal verbeteren met een joint in zijn mond.

Vaar wel...





R.I.P. Jorrik Olof Krüger 28-10-1991/19-01-2010

=S

èh?

writers block

ik ga nu gewoon iets op papier zetten omdat ik dat al zo lang niet gedaan heb.
ik heb geen idee wat ik moet schrijven,
geen idee hoe ik het moet schrijven
en niet eens een stemmetje in m'n hoofd die stiekem toch wat zinnetjes influistert...
mijn leven staat verre van stil...
ik heb nog steeds die brief aan Jorrik niet geschreven, terwijl het al weer bijna een maand geleden is...
mijn dikke, oranje, gecastreerde kater heeft nog meer van een liefdesleven dan ik
en dat is nou juist iets waar ik normaal over kan schrijven...
een positief punt!
m'n dreads komen er echt aan ^^
alleen nog kijken wanneer :)
misschien kan ik binnenkort toch schrijven wat ik graag wil...
tot die tijd, moet ik het hier maar mee doen :)

feeling so very 'if only I'd known ¬¬''

goodbye

We were at school.
I walked over to you and said
'You said you wanted to tell me something'.
You blushed and told me 'never mind'.
I looked at you, smiled and told you never mind was not an option.
Your face turned an even deeper red.
I got one step closer.
You hesitated for a second and then said
'I'm not gonna tell you now, not even if you try to force me!'
and winked at me.
I grabbed you by the arm and pulled you closer to me.
'So you want it the tough way, huh?'
I started to tickle you 'till you screamed stop with me siting on top of you.
You laughed, looked at me and said 'OK! Game! I'll spill!'
I tried to get up, but you grabbed my shirt, rolled us over and put your face close to mine.
'I'm in love with you'.
You smiled.
I was speechless, but before I could even think of what to say or do next,
You kissed me.
We lay for 5 minutes
I rolled us over again, stood up, looked at you and said
'sorry... but I can't do this now... you know how I feel...'
I turned away and started walking.
'You value our friendship over our love, but my love for you is so strong I had to choose...'
I stopped walking and turned to you
'Losing you, or trying to be with you were my options.'
Again I was speechless
'But I now know what you meant' you smiled 'Your point has been made'
You started walking away
I ran to you, stopped you and looked you deep in you eyes
'No... your point has been made!'
You looked surprised, tears were running down your face
'I love you'
we kissed.
That was the last time I saw you...
This was just two hours before you had your accident, but it makes me happy thinking you died happy.

I love you

once?

Are you the one to fill the hole that was once my heart?
Am I the one to love you 'till I die?

Are we supposed to be forever?
Are we supposed to love 'till the end?

If so... Who is the one to tell me?

I hope you understand I'd rather just try and see for myself.

*krekel*

hoor je dat?

nee?

IK OOK NIET!
EINDELIJK RUST!!

zo lekker hea^^

gelukkig 2010(!/?)

mijn liefde voor jou laat mij stomme dingen doen.
nou ja...
liefde laat mij stomme dingen doen!
door liefde maak ik fouten.
veel fouten.
en vaak ook de zelfde.
ik kreeg jou bericht en heb in 10 minuten mijn spullen gepakt en ben op de trein gesprongen,
niet stilstaand bij de consequenties.
maak ik nou de zelfde fout bij jou als ik al eerder heb gemaakt?
maak ik nou de zelfde fout als bij haar?
maak ik wel een fout?
dat zijn de vragen die door mijn hoofd spoken.
en fouten heb ik zeker gemaakt
en ooit zal ik inzien welke...
mijn vrienden vergeven mij mijn stommiteiten.
wat een raar gevoel eigenlijk...
mensen die je fouten accepteren...
ikzelf kan het niet.
wel bij hen, niet bij mij...
zij vergeven het, ik niet.
en jij?

ik voel me schuldig, gebruikt, mishandeld, geliefd, verliefd en eenzaam...
gelukkig 2010(!/?)