de waarschuwende engel

Je haar was lang en bruin.
Je jurk was mooi en zwart.
Je waarschuwde ons in enkele talen door elkaar.
Je vertelde ons dat we niet verder mochten.
Je vertelde ons dat er gevaar dreigde.
Ik bedankte je.
Jij spreidde je grote, witte vleugels, glimlachte naar je broer en steeg op.

Nogmaals, bedankt.

de nacht

ik sluit mijn ogen en voel jou lippen op de mijne.
ik sluit mijn ogen en hoor jou stem
ik sluit mijn ogen en ruik jou haren
ik sluit mijn ogen en zie jou aan mijn hand.

ik open mijn ogen en voel de duisternis,
hoor de duisternis,
ruik de duisternis
en zie de duisternis.

ik wil mijn ogen niet meer openen.
ik wil niet meer de duisternis die ik gewend ben.

maar wie zegt dat jij niet die zelfde duisternis mee sleept?
wie zegt dat jij niet weer die duisternis bij mij creëert die ik gewend ben?

na de pijn ben ik al het vertrouwen verloren in jou en alles dat je doet,
maar het verlangen brandt zo erg als de ruzies die we hadden.
mijn gevoelens voor jou zijn nog zo goed als niet afgezwakt,
zelfs na alles dat er gebeurt is.



ik mis je.

***

***
*****
***********
******
******
******
********
en andere scheldwoorden die ik censureer.

advies

iedereen adviseert mij: kies je eigen geluk boven dat van anderen
iedereen verteld mij: kies je vrienden boven een relatie

beide hebben altijd goed gewerkt.
tot nu...

wat als die twee elkaar tegenspreken?
wat als het kiezen van je eigen geluk, het kiezen van een relatie boven een vriend is?
en andersom natuurlijk...

ik wil beiden de plek in mijn hart geven die ze volgens mij horen te hebben,
maar ik zal moeten kiezen...

advies vragen heeft geen zin en logisch nadenken ook niet meer.
mijn emoties zijn verward en iene-miene-mutte lijkt me ook niet zo'n goed idee...

wat volg ik dan nu?

zien

zien...?
doen we dat?
of lijkt dat alleen maar zo?

ik denk niet dat ik zie.
ik denk dat ik kijk,
maar niet zie.

als ik zou zien,zou het dan makkelijker zijn?
en zie ik niet al meer dan anderen omdat ik door heb dat ik alleen kijk?

ik kijk naar mijn vragen, maar zie niet wat ze zijn.
ik kijk naar mezelf, maar zie niet wie ik ben.
ik kijk naar jou, maar zie niet wie jij bent.

kon ik maar de straatlantaarns aanmaken en zien wie ik ben,
waar ik heen ga
en wie er mee gaan.

ik zwaai naar je.
zie je me?

rare dag

zo, laatst een goeie dag, vandaag een rare dag, nu nog een normale dag en een slechte dag en ik heb alle basis dagen in een blog.
vandaag is raar omdat mijn emoties heel erg schommelen.
ik merk dat ik na een klap terugval in oude gewoontes...
ik begin zelfs haar weer te missen...
het kost me moeite om geen contact te gaan zoeken...
en zelfs nog verder terug!
ook haar begin ik weer te missen
en met haar heb ik zelfs nog contact...
en dan heb je het regen meisje nog...
ik dacht dat ik er overheen was,
maar ze kwam heel hard terug...
zucht...

ongesteld?

volgens mij ben ik ongesteld...
ik voel me helemaal niet lekker vandaag,
mijn emoties schommelen,
ik weet niet wat ik wel of niet wil
en het kost me moeite om niet bitchy te doen tegen mensen...
dus... ben ik ongesteld of heb ik de vrouweritus?

goeie dag

vandaag was voor mij een goeie dag...
net op tijd opgestaan, maar niet echt moe (voor de eerste keer in een lange tijd)
naar school gefietst en net op tijd aangekomen (nu dus ook van m'n straf af)
op school niet veel bijzonders gedaan, maar zij sprak weer normaal met me, alsof ze het aanvoelde...
na school even een hele kleine omweg gemaakt om zo bij een leuk meisje uit te komen.
lang gesprek van zo'n 1,5 uur en toen weer naar huis.
aan de deur eindelijk dat ene kusje waar ik al zo lang naar verlangde ontvangen van een meisje dat ik echt leuk vind.
eenmaal thuis, lekker gegeten en m'n moeder geholpen met wat klusjes.
toen ik net klaar was belde Ruben met het goeie nieuws, ik mag zijn playstation lenen zodat ik verder kan met de enige spellen serie waar ik ooit m'n verstand aan ben verloren!
overall een goeie dag dus^^
daan is weer blij^^