ik sluit mijn ogen en voel jou lippen op de mijne.
ik sluit mijn ogen en hoor jou stem
ik sluit mijn ogen en ruik jou haren
ik sluit mijn ogen en zie jou aan mijn hand.
ik open mijn ogen en voel de duisternis,
hoor de duisternis,
ruik de duisternis
en zie de duisternis.
ik wil mijn ogen niet meer openen.
ik wil niet meer de duisternis die ik gewend ben.
maar wie zegt dat jij niet die zelfde duisternis mee sleept?
wie zegt dat jij niet weer die duisternis bij mij creëert die ik gewend ben?
na de pijn ben ik al het vertrouwen verloren in jou en alles dat je doet,
maar het verlangen brandt zo erg als de ruzies die we hadden.
mijn gevoelens voor jou zijn nog zo goed als niet afgezwakt,
zelfs na alles dat er gebeurt is.
ik mis je.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten