liefde?

waarom liefde?
waarom kan men niet tevreden zijn met alleen vrienden en familie?
natuurlijk... er zijn uitzonderingen... maar daar ken ik er maar een van...
ikzelf ben geen uitzondering...
ik ga stuk zonder liefde.
ik besta uit miljoenen stukjes en liefde is de lijm die ze samen houden.
op dit moment heb ik geen liefde en merk dat dat ook niet goed voor mij is.
maar liefde laat zich niet dwingen.
liefde slaat, bijt en krabt als het nodig is,
maar liefde kan ook heel lief zijn.
ondanks het feit dat ik geen liefde heb, maar dat wel wil, kan ik wel gewoon leven.
ik heb alleen wat meer aandacht nodig van vrienden.
de rest komt vanzelf wel.
maar daar wil ik het nu allemaal niet over hebben, want daar praat ik al genoeg over.
waar ik het over wil hebben is dat liefde bijt en waarom dat zo is.
ik ben een diepe denker, dus ik ontwikkel overal theorieën over...
zo ook over dit...

liefde bijt om te leren leven... als je je vingers nooit brand, weet je ook niet dat je je hand niet in de oven moet steken... en met alles wat je leert zal je ooit klaar zijn voor die gene waar je klaar voor moet zijn.

denk eens terug aan vorige relaties en zeg mij dat je nooit wat geleerd hebt van een mislukte relatie.
nu zou het natuurlijk geweldig zijn als "de ware" een wolkje boven zijn hoofd had met daarin "IK BEN HET! DE WARE!".
maar zouden we dan weten wat we er mee aan moeten?
zal de relatie dan niet snel fout gaan?
ik denk van wel...
dus ik ga rustig zitten wachten tot liefde zich toont en ik verder kan leren, zodat ik klaar ben voor die gene bij wie ik hoor te blijven.


geïnspireerd door michelle